Mój blog powoli zamienia się w mały portal o kuchni greckiej ;D Wcale nie miałam takiego zamiaru, ale od początku roku śródziemnomorskiego jedzenia wciąż nie mam dość :) Za to najwyraźniej mam już dość zimy i coraz bardziej tęsknię za słońcem i zielonym od świeżych warzyw i owoców ogrodem. Poza tym mój żołądek, nadwyrężony świątecznym obżarstwem chętnie godzi się na lekkie a przy tym syte dania warzywne. A co najważniejsze - smakują bardzo i żołądkowi i mnie samej, a przy okazji wszystkim tym, którym je serwuję :)

To już ostatni odcinek z ciastem filo w roli głównej. Malutkie, chrupiące sakiewki nie były w planie i powstały trochę z przypadku :) A to za sprawą skrawków ciasta, które zostały mi po dopasowaniu formatu płatów filo do foremki, w której piekłam baklavę. Ani mi się nie śniło wyrzucanie takiego cennego i wdzięcznego materiału, więc zapakowałam w niego trochę posiekanego wędzonego łososia wymieszanego ze śmietankowym twarożkiem, koperkiem i świeżo zmielonym pieprzem.

Jak pewnie wiecie, od grudnia minionego roku trwa konkurs na Blog Roku 2009. Właśnie rozpoczął się drugi etap, polegający na sms-owym głosowaniu. Every Cake You Bake bierze udział w kategorii Moje zainteresowania i pasje. Jeżeli lubicie tu wpadać, lubicie moje zdjęcia, przepisy, kulinarne szaleństwa, opowieści (bądź przynudzanie ;)) i macie ochotę wziąć udział w zabawie, możecie oddać głos na Every Cake You Bake wysyłając sms o treści H00396 na numer 7144. Koszt SMS, to 1,22 zł brutto, a cały dochów z sms-ów zostanie przekazany na turnusy rehabilitacyjne dla osób niepełnosprawnych. Głosowanie trwa do 21 stycznia. Wszystkim głosującym ślicznie dziękuję :)

A ostra, rozgrzewająca papryczka? Żeby nie zmarzły Wam paluszki podczas wystukiwania sms-ów, bo zima trzyma! ;)

Kiedy rozmroziłam całe opakowanie ciasta filo, nie mogłam, po prostu nie mogłam oprzeć się pokusie upieczenia baklavy. Do aromatycznych pierożków z serem wystarczyło zaledwie kilka płatów cieniutkiego, jedwabistego greckiego ciasta, a zostało ich całe mnóstwo, a przynajmniej akurat tyle, aby wyczarować śródziemnomorski przysmak, rozpoznawalny na świecie, tak jak grecka sałatka, moussaka czy turecki kebab. Mnie też baklava kojarzy się najbardziej z greckimi wakacjami, kiedy zmęczona południowym słońcem i wędrówką po fascynujących starożytnych zabytkach, muzeach i tętniących gwarem przekrzykujących się kupców i turystów, kolorowych bazarach, przysiadałam gdzieś na zacienionym skwerku z ogromnym kawałkiem (Grecy nie sprzedają małych porcji ;)) lepkiej od słodkiego syropu baklavy. Syrop spływał po brodzie i rękach, a ja miałam wrażenie, że tak właśnie musiała smakować ambrozja, którą raczyli się olimpijscy bogowie.