Ze słonecznego śródziemnomorza wracam definitywnie do naszej polskie jesieni. A jesień to dynie i dyniowy festiwal, organizowany jak zwykle przez Beę, już drugi, w którym mam przyjemność brać udział :) I chociaż w tym roku nasz ogród wyraźnie zastrajkował lub zrobił sobie (zasłużony zresztą) urlop i z wiosennego wysiewu zebrałam tylko dwie (!!! :)) mini-dynie, to na pewno nie przeszkodzi mi to w wypróbowaniu kilku nowych dyniowych przepisów. Po szaleństwach z tamtego roku, kiedy to ugotowałam moją pierwszą w życiu, pyszną dyniową zupę, upiekłam zaskakujący w smaku dyniowy sernik i dyniowo-orzechowe ciastka, które były przez parę tygodni moim ciasteczkowym hitem jesieni, teraz mam niebywałą ochotę na poznanie dyni od jej pozostałych, licznych stron. Zaczynam od żółtego, drożdżowego placka.

Za oknem zimno, mokro i szaro. Z okazji tej szaroburej polskiej jesieni, zabieram Was jeszcze raz na słoneczną wyspę Afrodyty :) Ogrzejcie się trochę i poczęstujcie owocami morza...

Mamy w ogrodzie babci rajską jabłonkę. Posadzona koło domu, jako ozdoba i źródło cienia dla ławki, na której wszyscy lubią przesiadywać wiosną i latem. Jabłonka rzeczywiście jest niezwykle dekoracyjna. Jako jedna z pierwszych drzew, wczesną wiosną stroi się w przepiękne, duże, różowe kwiaty. Z kwiatów, tworzą się małe, różowe zawiązki, które późnym latem wyrastają na błyszczące ciemnoróżowe jabłuszka, oblepiające, niczym koralami niemal całe drzewko. Rajskie jabłuszka są jadalne. Kilka razy wcześniej już je nawet próbowałam ;)